Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014



H ΠΑΤΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ



Στα μέσα του 19ου αιώνα η πρωτεύουσα της Αχαΐας  λογαριαζόταν σαν το κύριο εξαγωγικό κέντρο του κράτους  (το λιμάνι της σταφίδας) και αυτό συνεχίστηκε μέχρι  το άνοιγμα του Ισθμού της Κορίνθου (1893) .Στην Πάτρα ήταν εμφανής η ευμάρεια του αστικού στοιχείου, με την έντονη κοινωνική ζωή και με την ανοικοδόμηση μεγαλοπρεπών κτιρίων στην Κάτω πόλη, που ήταν το κέντρο του εμπορίου. Σημαντικό μέρος του διαθέσιμου κεφαλαίου των εμπόρων διετέθη για την ανέγερση των πολυτελών  κατοικιών τους, απόδειξη της αφοσίωσής τους στην αναπαραγωγή ενός αστικότερου τρόπου ζωής. Χάρις στην πολυεθνική σύνθεσή της, η τοπική κοινωνία είχε έναν αέρα κόσμο-Πολιτισμού, με συνέπεια την υιοθέτηση δυτικότροπων συνηθειών στη συμπεριφορά, την διασκέδαση, το ντύσιμο και τις κοινωνικές συναναστροφές. Κύριοι φορείς των συμπεριφορών αυτών ήταν οι ξένοι έμποροι, που βρήκαν μιμητές στην ανώτερη κοινωνική τάξη, ενώ τα χαμηλότερα στρώματα εκφράζονταν με παραδοσιακές και  λαϊκές πολιτιστικές φόρμες. Όσο περνάει ο καιρός αρχίζει να επικρατεί η ευρωπαϊκή ενδυμασία.

   Από το  1837 λειτουργούσε στην  Πάτρα  «Λέσχη» που ήταν χώρος κοινωνικών συναθροίσεων της άρχουσας τάξης και συνέλευσης των εμπόρων, για να ενημερωθούν και να ανταλλάξουν εμπορικές πληροφορίες, να αποφασίσουν
Για τα διάφορα ζητήματα τους, να σχολιάσουν τις πολιτικές εξελίξεις και να διασκεδάσουν.
Οι ξένες κοινότητες  ξεχώριζαν στην τοπική κοινωνία κυρίως η αγγλική και η ιταλική. Η αγγλική παροικία γνώρισε μεγάλη ακμή μέχρι το 1940 και ήταν πάντοτε αντικείμενο θαυμασμού από τους ντόπιους, για τον τρόπο που ζούσαν τα μέλη της και της πολύμορφες δραστηριότητές τους.
Οι πρώτοι που έπαιξαν ποδόσφαιρο στην Πάτρα στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν τα παιδιά των Άγγλων σταφιδεμπόρων εγκατεστημένων στην πόλη και έκτοτε το νεοφανές άθλημα άρχισε να κερδίζει έδαφος. Πριν το 1900 ήταν γνωστό στην Πάτρα και  το τένις, που παιζόταν από τα μέλη της  ευρωπαϊκής παροικίας και ελάχιστους αυτόχθονες φίλους τους, γόνους πλουσίων οικογενειών. 

Μάλιστα το 1908 οι ξένοι πρόξενοι που   υπηρετούσαν στην πρωτεύουσα της Αχαΐας ίδρυσαν και λέσχη.Μια άλλη δυναμική κοινότητα ήταν των καθολικών, Ιταλών και Μαλτέζων στην συντριπτική πλειονότητά τους, η οποία στην καμπή του 19ου αιώνα έφτασε να αντιπροσωπεύει  το 5% του πληθυσμού της πόλης. Η οικονομική τους κατάσταση δεν ήταν όπως των μελών της αγγλικής παροικίας. Οι περισσότεροι ασχολούνταν με την αλιεία, εργάζονταν σε σταφιδαποθήκες ή ήταν τεχνίτες. Παρ’όλα αυτά είχαν σημαντική παρουσία στην κοινωνική ζωή της πόλης.

Το 1892 ίδρυσαν φιλαρμονική, η οποία έδινε το παρόν σε όλες τις εκδηλώσεις της παροικίας, ενώ το 1857 ιδρύθηκε καθολικό παρθεναγωγείο, στο οποίο φοιτούσαν και ορθόδοξες μαθήτριες.

Το 1910 λειτουργούσαν στην Πάτρα καθολικό σχολείο αρρένων επί της οδού Ζαΐμη, θηλέων επί της οδού Κορίνθου, ένα άλλο σχολείο δίπλα στον καθολικό ναό και  καθολικό νηπιαγωγείο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου